De prins piste er meestal naast

Eric van Looy over prins Laurent op het filmfestival te Gent: "Indien hij niet van koninklijke bloede was zou hij geweldig veel kunnen betekenen voor de entertainment sector. Ik hoop zijn vriend te worden."


Wat ons betreft mag de Heer Van Looy vriend worden met prins Laurent. In deze kille wereld moedigen wij iets moois als vriendschap aan. Maar moeten we uit die ontboezeming van Eric nu begrijpen dat de Belgische royalty niets bijdraagt tot de entertainment sector? Dat is toch wat kort door de bocht. Generaties Vlamingen konden genieten van de vorstelijke humor. Het betreft zowaar een familiale traditie bij de Saksen Coburgers, in zoverre uiteraard men echt zeker kan zijn van genetische verwantschap bij de Belgische tak van deze familie.

Wat dacht U van deze: "België heeft geen nationaliteit en gezien het karakter van zijn inwoners kan het er ook nooit een hebben. In feite heeft België geen politieke reden van bestaan." Jawel, dat is er een van Leopold I. Die in deze vaststelling meteen ook begronding vindt voor zijn levenswerk. "Ik wil uit deze afschuwelijke boetiek (België) zo veel mogelijk fortuin vergaren, voor mijn kinderen, om hen te beschermen tegen de tegenslagen waarvan zoveel families het slachtoffer worden. "Prachtig toch, die bezorgdheid om het gezin. Het lijkt wel hart boven hard. Hoge entertainment waarde, zonder meer.

En die droge humor gaf hij door aan zijn zoon Leopold II. Over Congo vrijstaat: "Als er misbruiken zijn in Congo moeten we ons die doen tonen". Schitterend! Hoe verzint hij het. Enkele miljoenen Congolezen overleefden de rubberhonger van Leopold II niet en wat stelt de man voor? De misbruiken moeten hem getoond worden. Wie daarvan de humor niet inziet is een vooringenomen republikein. En alsof dat niet volstaat lazen we vorige week in de krant dat ene Prinses Stéphanie de Windisch-Graetz inzage in het testament van koning Leopold II eist. De dame -die terloops ook afstamming van Dzjengis Khan claimt- werd in 2005 door VTM dood verklaard maar eist nu springlevend een deel van de erfenis van betovergrootvader Leopold II op. Wat zegt U, Eric, geen entertainmentwaarde? Zoiets verzinnen ze zelfs niet in Thuis.

Albert I dan, de koning-ridder, in deze tijden van frontlijntoerisme niet uit de belangstelling te branden. De man verbleef de hele wereldoorlog midden zijn soldaten in de loopgraven, in villa Maskens aan de kust te De Panne om precies te zijn. Van daaruit voerde hij in heldhaftig Frans het bevel over Vlaamse soldaten en in diplomatiek Duits onderhandelingen met de Heer Graf Hans von Törring over een aparte vrede met Duitsland. Om er zich tenslotte bij de Franse president Pointcaré over te beklagen "que la capitulation de l'Allemagne l'avait privée de sa (sic) victoire”. Eat that JR Ewing...

Leopold III koos resoluut voor het genre treurende Jan Klaassen pop, een meer passende act voor oorlogsjaren. Toegegeven, van het gesprek met Hitler dat hij in 1940 had zal hij wel niet vrolijker zijn geworden. Leopold valt wat uit de familietraditie. Hij pleitte bij de Boheemse korporaal voor de ravitaillering van de hongerende Belgische bevolking en voor de vrijlating van de krijgsgevangen soldaten. Zulk gebrek aan mediageniek heroïsme werd hem door de Belgische regering in Engeland niet in dank afgenomen. Na de oorlog werd hij bij plebisciet uit de cast van royalty gewipt. Gelukkig voor het Belgisch entertainment hield prins-regent Karel de eer van de familie hoog. Tussen het tekenen van doodvonnissen voor collabo's door zag vrolijke Charel zich verplicht zijn inboedel te verkopen wegens alles opgebrast. De prinselijke nachtpotten brachten een aardige duit op want geen slijtage. De prins piste er meestal naast. Een familietrekje. Qui a besoin de Coluche ?

De man waarde door het leven met een dwangmatige neiging tot zelfkastijding die Moeder Teresa doet uitschijnen als een mondaine lellebel.

Kon het anders dan dat Boudewijn in de schaduw verdwijnt van de prins-regent? De man waarde door het leven met een dwangmatige neiging tot zelfkastijding die Moeder Teresa doet uitschijnen als een mondaine lellebel. En toch. In één klap vergulde hij post mortem zijn artistieke onsterfelijkheid toen hij een reporter vanuit de doodskist inspireerde tot een tricolore ontboezeming met intergalactische allure. "Indien onze tranen konden spreken zouden ze tweetalig zijn." Het decrooisme wordt hier tot ongeziene hoogten gevoerd.

Met Albert II streeft de Koninklijke performance naar democratisering. Albert vindt aansluiting bij de Belgische volksaard die enige financiële uitbundigheid van zijn leiders wel waardeert, zelfs in crisistijd. De vorst spreekt zich op 21 juli 2009 uit tegen een materialistische samenleving en roept op tot solidariteit. Een maand later schaft de solidaire viceadmiraal Albert II zich een privésloep aan ter waarde van 4,6 miljoen Euro, taksvrij en op staatskosten bemand door matrozen van de zeemacht. Helaas wordt de vorst bij zijn aftreden op minimumpensioen gezet - netto 720000 Euro per jaar - een habbekrats die hem "niet toelaat in elementaire behoeften te voorzien". En dus verzoekt hij de regering een additionele bijdrage in de dieselkost van zijn maritieme exploten. La folie des grandeurs. Louis de Funès surpassé.

"Ik heb het gezien, het is een vrouwtje." Neen, dit zijn niet de woorden van Koning Filip na zijn huwelijksnacht. Met deze innovatieve oneliner kondigde de vorst de geboorte aan van zijn eerste dochter. Boem, Paukenslag! Het vorstenhuis werpt zich in het dadaïsme. Een beloftevol debuut. Waarmee ten overvloede wordt aangetoond dat blauw bloed een bijdrage tot het Belgisch volksvermaak niet in de weg staat. Wel integendeel, beste Eric.

Auteur: Flurk Flagrans, vrijwillig medewerker van Volk in Nood en niet bepaald een royalist.


Aalst, 6/11/2014
Tweeten


Reageren op dit artikel kan via : .