Militaire humanitaire interventie? Ja, maar....
(naar inhoud NIEUWSBRIEF)

• La Françafrique
• Beursgenoteerde realiteit
• Electrabel
• Onder Frans bevel
• Herorganisatie van de verdeling
• Lijkenzakken

Diegenen die geloven dat Frankrijk alleen om humanitaire redenen militair tussenkomt in de Centraal-Afrikaanse Republiek (CAR) zullen wel niet dik gezaaid zijn. In een notendop: de CAR zit al in de miserie sinds het onafhankelijk werd van Frankrijk in de jaren zestig. En steevast als een Centraal-Afrikaans president wat meer inpikte van de bodemrijkdommen dan zijn Franse patroons lief was organiseerde het Elysée er een coup d'état. Ander en beter. Naar de kwaliteit van de nieuwe chef werd niet nauw gekeken. Herinnert U zich nog de kannibaal-keizer Bokassa ?


La Françafrique
Die politiek herken je in nogal wat Franse oud-kolonies. Men heeft het niet voor niets over de "Françafrique", de Franse Afrikapolitiek met z'n eindeloze intriges. Maar dit is zeker geen Frans monopolie. De Afrikaanse bevolking is de speelbal van de internationale strijd om grondstoffen. De oude Europese koloniale machten en de VS proberen het opdringende China en Indië de pas af te snijden. Inzet : petroleum, goud, diamant, koper, uranium. Tous les coups sont permis. Neo-kolonialisme op z'n best. De huidige chaos in de CAR is een rechtstreeks gevolg van die strijd om de controle over Afrika. President Bouzizé, zélf een Franse creatie betrok Godbetert China in een petroleumdeal. In 2013 werd hij er uitgegooid. Vervangen door de Frankrijkvriendelijke Djotodia. Die organiseerde met steun van Frankrijk de gewapende oppositie tegen Bozizé, maar importeerde daarvoor ook moslimmilities uit Tsjaad en Soedan en eenmaal aan de macht viel die gewapende coalitie, de Séléka, uiteen. Met als gevolg een onoverzichtelijke burgeroorlog op kap van de bevolking. Het land is voor 80% christelijk, de Séléka milities zijn vooral moslims. Er zit dus ook een religieus kantje aan de zaak.
(terug naar inhoud artikel) - (naar inhoud NIEUWSBRIEF)


Beursgenoteerde realiteit
Frankrijk kwam in 2013 militair tussen -opération Sangaris- "om een dreigende genocide te voorkomen" en ter ondersteuning van de MISCA, een Afrikaanse VN vredesmacht samengesteld uit troepen van de oud-Franse kolonies Tsjaad, Gabon en Kameroen. Die interventie was en blijft zonder meer nodig, geen twijfel aan. Om humanitaire redenen. Maar vergeet niet dat de verantwoordelijkheid voor het ontstaan van deze situatie ook deels bij Frankrijk zelf ligt. En dat de eerste reden voor deze tussenkomst vooral het herstel is van de Franse greep op de Centraal-Afrikaanse handel, grondstoffen en landbouw. Om dat naar de beursgenoteerde realiteit te vertalen, het gaat om de belangen van CFAO (distributie), AREVA (uranium), TOTAL (petroleum), BOLLORE (logistiek), FRANCE TELECOM en CASTEL (suiker en drankindustrie), maatschappelijke zetels Parijs en omstreken. Stellen dat de militaire tussenkomst van Frankrijk uitsluitend humanitair geïnspireerd zijn zoals de Franse Parti Socialiste stelt lijkt al even geloofwaardig als de motivatie die Leopold II opdiste voor zijn plundertocht in Congo: de strijd tegen de slavenhandelaar Tipotep.


Electrabel
Het enthousiasme waarmee de Belgische minister van landsverdediging luchttransport ter beschikking stelde voor operatie Sangaris toont nog maar eens aan hoezeer de Belgische politiek verweven is met Franse belangen. België gedraagt zich als militair onderaannemer, vingertje op de broeksnaad. Dat het Franse SUEZ, eigenaar van ELECTRABEL zich recent inkocht bij de uraniumboeren van AREVA zal daar wel niet vreemd aan zijn. AREVA dat in de CAR optie heeft op exploitatie van uranium. Frankrijk is immers voor haar elektriciteitsvoorziening meer dan 70% afhankelijk van uranium. En de atoomcentrales van Doel en Thiange zijn via Electrabel ook Frans. Met dank aan o.a. bankenspecialist Lippens -U weet wel, die van "beste mensen, ik zou zeggen, nu kopen die aandelen van Fortis". Die speelde met de Generale Maatschappij ook Electrabel in handen van Suez.
(terug naar inhoud artikel) - (naar inhoud NIEUWSBRIEF)

Dat leverde hem een erfelijk burggraafschap op want die verkoop droeg ook aanzienlijk bij tot het pensioenplan van de Saksen Coburgs. Verrekend overigens in de hoge factuur van uw elektriciteit.

Onder Frans bevel
Frankrijk slaagde er in haar militaire tussenkomst te kaderen in een resolutie van de Verenigde Naties. Binnen dit mandaat hoopt Frankrijk nu op militaire ondersteuning van andere Europese landen via de inzet van EUFOR, een militair vehikel van de Europese Unie. Dat illustreert alvast de verdeeldheid van Europa. De EUFOR is immers een ad-hoc militair samenwerkingsverband dat door Frankrijk ook al eens werd bijeengesprokkeld voor een humanitaire interventie in Tsjaad, een andere Franse oud-kolonie waar de Franse belangen dienden verdedigd. De troepen ervan worden vrij ingebracht door de lidstaten. Het staand militair corps van de EU, de European Battle Groups komt niet tot inzet. Want dit zou een hoge mate van eensgezindheid van de lidstaten vereisen. En die is er niet. De Europese Raad besloot wel tot de EUFOR interventie in de CAR op Frans verzoek maar nogal wat lidstaten zien het sturen van troepen, en al zeker grondtroepen niet zitten. Omdat de interventie in de CAR loopt onder een dubbele agenda. Een humanitaire interventie, maar ook een veiligstelling van vooral Franse belangen. Dat vertaalt zich in de nationaliteit van de vredestroepen op het terrein. Tweeduizend Franse soldaten in het kader van opération Sangaris, 6000 Afrikaanse vredestroepen uit de voormalige Franse kolonies met een officierenkorps dat door Frankrijk werd opgeleid en dan in mei wellicht 500 EUFOR troepen (concrete cijfers hebben we nog niet) waaronder een aanzienlijk deel Fransen én onder Frans bevel. In wezen moeten Frankrijk en bondgenoten onder humanitaire vlag en in Europees uniform de rommel opruimen die Frankrijk zelf in aanzienlijke mate heeft veroorzaakt.

Een humanitaire missie? Zonder twijfel. Noodzakelijk? Zeer zeker. Herbevestiging van het Franse zeggenschap over de CAR? Ook.

“Herorganisatie van de verdeling”
En hoe staat het met België in het EUFOR/CAR verhaal? Frankrijk verzocht uiteraard ook het trouwe België om troepensteun. Zowel Di Rupo als Reynders (PRL Buitenlandse zaken) zegden toe onder voorbehoud van een 'herorganisatie van de verdeling van de financiële lasten'. Zo goed als een weigering omdat het zeer onwaarschijnlijk is dat andere EU leden willen opdraaien voor een Belgisch troepencontingent. Maar ook een rekbaar begrip die "herorganisatie van verdeling". Vermoedelijk was er in de regering geen eensgezindheid over deelname van België aan de EUFOR interventie in de CAR. Of wil men de uiteindelijke beslissing over de verkiezingen heen tillen, of minstens verplaatsen naar een regering in lopende zaken? Sinds de ontslagnemende regering Leterme besloot Libië (alweer een oud-Franse kolonie) te bombarderen behoort dat tot de mogelijkheden, hoe surrealistisch ook. En zo vermijdt men natuurlijk ernstig parlementair weerwerk. Maar toegegeven, dat is politieke speculatie.


Lijkenzakken
Opvallend wel dat België in Afrika steeds vaker militair optreedt. Aan de zijde van Frankrijk. In operaties die humanitair worden verpakt maar ook Franse economische belangen dienen. Libië bv. of Mali. En Tsjaad. De vroomste pleitbezorgers van die interventies vinden we veelal aan Franstalige kant. Men zou er goed aan doen naar het waarom van die Belgisch Francofone krijgslust te speuren. Maar dat men zich vooral geen illusies maakt. Vroeg of laat betaalt België zijn engagement opnieuw met lijkenzakken. Zoals die andere keer toen België meende de Franse belangen militair te moeten dienen, ten tijde van de Rwandese genocide.
(terug naar inhoud artikel) - (naar inhoud NIEUWSBRIEF)

Een genocide die versterkt, zo niet veroorzaakt werd door de het grondstoffenconflict tussen de Angelsaksische wereld en de Francofonie.

Auteur: Agnes Borms, vrijwillig medewerkster Volk in Nood

Reageren op dit artikel kan via : .